Amaç: Bu calışmada, tıp fakultesi oğrencilerinin son donem kanser hastalarında PB konusundaki farkındalıklarının belirlenmesi amaclandı. Yöntemler: Kesitsel ve tanımlayıcı nitelikteki araştırmada Gaziosmanpaşa Universitesi Tıp Fakultesi’ndeki tum oğrencilere (n=363) yuz yuze standart anket formu uygulandı, 210 oğrenci (%57,9) anketi doldurarak calışmaya katıldı. Oğrencilerin tanımlayıcı ozellikleriyle PB konusundaki bilgi ve tutumları karşılaştırıldı. Farklılıkların test edilmesinde Ki-kare testi kullanıldı, p<0,05 anlamlı kabul edildi. Bulgular: Calışmaya katılan oğrencilerin yaş ortalaması 20,8_2,0, %62,9’u kadındı. Katılımcıların %52,9’u son donem kanser hastasıyla karşılaştığını, %64,3’u bu hastalar ve aileleriyle iletişim konusunda huzursuzluk hissettiğini belirtti. Katılımcıların %51,9’u PB kavramını duymadığını, PB konusunda bilgisi olduğunu belirtenlerin %9,7’si bu bilgiyi yeterli bulduğunu, %9’u PB alan hastalara kardiyopulmoner resusitasyon (KPR) yapılmasına gerek olmadığını, %16,2’si bu hastalarda otanazinin yasal olması gerektiğini duşunmekteydi. Cinsiyet ve yaş grubuna gore PB kavramının duyulmasıyla son donem hastalara KPR ve otanazi yapılmasının belirtilmesi arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). Katılımcıların %75,7’si PB konusunda eğitime katılmayı, %44,8’i mezuniyet sonrası PB alanında calışmayı istediğini belirtti. Sonuç: Oğrencilerin yarısından fazlası PB kavramını duymamıştır. PB konusunda bilgisi olanların buyuk coğunluğu bilgilerinin yetersiz olduğunu belirtmiştir. Son donem hastalara KPR yapılması ve otanazi konusunda doğru yaklaşımları olan oğrencilerin oranı duşuktur. Dort oğrenciden ucu PB eğitimine katılmayı duşunmekte ve yaklaşık yarısı mezuniyet sonrası PB alanında calışmayı istemesine rağmen oğrencilerin PB konusundaki farkındalıkları istenilen duzeyde değildir. Bu nedenle tıp fakultesi ders mufredatında PB konularına mutlaka ağırlık verilmelidir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]