Bu çalışmada Latife Tekin’in Buzdan Kılıçlar, Aşk İşaretleri, Berci Kristin Çöp Masalları ve Manves City adlı eserleri minör edebiyat bağlamında incelenmiştir. Minör edebiyat, bir azınlığın kendi dilinde yaptığı edebiyat değil, majör bir dil içerisinde yapmış olduğu edebiyattır. Yoksulların “dili mırıldanmaları” Gilles Deleuze ve Felix Guattari’nin kavramsallaştırmış oldukları minör edebiyat içerisine dâhil olmaktadır. Bu anlamda Latife Tekin’in eserlerinde minör bir konumda olan azınlıkların (yoksullar, kadınlar, Çingeneler, Aleviler) kullanmış oldukları dil ve kolektif olarak azınlık olma durumları konumuz açısından önem arz etmektedir. Eserlerinde yoksulların majör dille olan ilişkisini sorunsallaştıran Tekin, yoksul metin kahramanlarına evleri gibi yıkık dökük bir dil kullandırır. Dolayısıyla Tekin’in azınlık konumunda olan yoksullar nezdinde majör dile karşı geliştirdiği tavır minör oluşu ortaya çıkarmaktadır. Latife Tekin, gecekondu bölgelerinde, varoşlarda kümelenen yoksulları kolektif olarak ele almış, dile sahip olmayışlarıyla, dili yersizyurtsuz etmeleriyle bize sunmuştur. Azınlık konumunda olan yoksulların majör dili taklit etmeleri, taklit ederken dili yersizyurtsuzlaştırmaları eserlerde karşımıza çıkmaktadır. Bu anlamda Latife Tekin, “dili mırıldanan” yoksulların minör edebiyatının örneklerini vermiştir.