Sezamske kosti u području metatarzofalangealnog zgloba nožnog palca (hallux) dio su anatomsko- biomehaničkog kompleksa kojeg čine zglobna tijela, čahura, plantarna fascija, sveze i tetive mišića. U sklopu navedenog kompleksa sezamske kosti podložne su raznim akutnim i kroničnim oštećenjima u smislu prijeloma, stres prijeloma, hondromalacije, avaskularne nekroze, burzitisa, degenerativnih promjena, upala itd., a što se sve klinički očituje kao bolno stanje i sve se podvodi pod široki pojam sesamoiditisa. Mehanizam koji dovodi do sesamoiditisa najčešće je vezan uz prenaprezanje prednjeg dijela stopala praćenog ekscesivnom dorzifleksijom nožnog palca. U kliničkoj slici sesamoiditisa najčešći simptom je bol i lokalizirana oteklina i to u području tibijalne sezamske kosti koja je daleko češće zahvaćena u odnosu na fibularnu sezamsku kost. Radiološka dijagnostika je značajna kako u otkrivanju etiologije tako i u planiranju liječenja sesamoiditisa. Standardna radiološka pretraga obuhvaća antero-posteriornu snimku pod opterećenjem stopala, lateralnu snimku, kose snimke te aksijalnu snimku sezamskih kostiju. Kompjuterizirana tomografija pokazala se korisnom za razlikovanje akutnog prijeloma i ranog stadija stres prijeloma sezamske kosti od drugih patologija koje mogu zahvatiti sezamske kosti. MRI omogućuje diferencijaciju između koštanih promjena i promjena na mekom tkivu. Liječenje sezamoiditisa je prvenstveno konzervativno i uvelike ovisno o uznapredovalosti promjena u području cijelog metatarzofalangealnog kompleksa. Ortopedski ulošci nakon pedobarografske analize opterećenja stopala mogu otkloniti biomehaničke deformacije koje su potencijalno pridonijele razvoju sesamoiditisa. Posebni podlošci ispod metatarzofalangealnog zgloba palca u smislu sprečavanja dorzifleksije palca su vrlo korisni i efikasni u konzervativnom liječenju sesamoiditisa. Kirurško liječenje može biti preporučeno nakon neuspjelog konzervativnog liječenja.