Amaç: Aspirin etkinliğini değerlendirmek için, trombosit agregasyon testleri ile tromboksan A2 metabolitlerinin analizi [serum tromboksan B2 (TXB2) ve idrar 11-dehidro TXB2] kullanılmaktadır. Myeloproliferatif neoplazilerdeki (MPN) artmış trombosit döngüsü, immatür trombosit fraksiyonunun (İTF) artışına sebep olmakta, bunun da aspirin etkinliğini azalttığı düşünülmektedir. Bu durumu aşmak için, aspirinin bölünmüş dozlarda verilmesi önerilmektedir. Çalışmamızda, günde tek doz 100 mg aspirin tedavisi alan hastalardaki aspirin etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Otuz sekiz MPN tanılı hasta ile 30 kontrol hastası (hematolojik olmayan durumlar sebebiyle günde tek doz 100 mg aspirin kullanan, MPN tanısı olmayan hastalar) çalışmaya alındı. İTF, serum TXB2 ve idrar 11-dehidro TXB2 düzeylerine bakıldı. Işık transmisyon agregometride (ITA) agregasyon testleri yapıldı. Bulgular: Hasta grubunun TXB2 ve İTF mutlak değer ölçümleri, kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde yüksek görüldü (sırasıyla p=0,008 ve p=0,003). Hidroksiüre alan hastaların İTF değerleri hidroksiüre almayan hastalardan daha düşük (p=0,001), ancak kontrol grubu ile benzerdi (p=0,72). TXB2 seviyeleri hidroksiüre alan ve almayan hastalarda değişiklik göstermedi, ancak MPN grubunda kontrol grubuna göre daha yüksek saptandı (sırasıyla 23,63 ng/mL ve 19,78 ng/mL, p=0,04). Tromboz öyküsü olan esansiyel trombositemi hastalarında TXB2 seviyeleri daha yüksek görüldü (p=0,031). Gruplar arasında ITA ile bakılan trombosit agregasyon testlerinde anlamlı bir farklılık izlenmedi (p=0,513). Sonuç: MPN hasta grubundaki daha yüksek İTF ve TXB2 seviyeleri, aspirin tarafından inhibe edilememiş trombositler olduğunu gösterdi. Sitoredüktif tedavi altındaki hastaların İTF değerlerinin daha düşük olduğu, ancak TXB2 seviyelerinde beklenen düşüşün olmadığı görüldü. Bu bulgular aspirin yanıtsızlığının, artmış trombosit döngüsünden ziyade intrinsik ek faktörlere bağlı olabileceği kanaatini oluşturmaktadır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]