Amaç: Aşılama süreci, COVID-19 salgınıyla mücadelede en etkin stratejilerden biridir. Ancak, etkinliği aşı reddinden büyük ölçüde etkilenebilmektedir. Diyabetes mellitus, genel olarak immünsupresif bir durum olarak kabul edilmektedir ve bu hasta grubunda COVID-19'a bağlı morbidite ve mortalitede artış söz konusu olmaktadır. Bu nedenle diyabet hastalarına COVID-19 aşısı şiddetle tavsiye edilmektedir. Bu çalışmada diyabetiklerde aşılama sıklığı ve aşı reddini etkileyen sosyal, demografik ve klinik faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Bu kesitsel çalışmada aşı olan ve olmayan katılımcıların demografik, sosyal ve bireysel özelliklerini belirlemek için anket kullanıldı. Diyabeti olan ve soruları cevaplayabilecek fiziksel ve zihinsel kapasiteye sahip hastalar başvuru sırasına göre çalışmaya dâhil edildi. Önceden hazırlanmış sorular yüz yüze anket yöntemiyle katılımcılara soruldu. Katılımcılar COVID-19 aşısı olan (Grup 1=180) ve olmayan (Grup 2=26) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Bulgular: Aşılanma sıklığı %87,4 idi. Aşılı ve aşısız gruplar arasında yaş, diyabet yaşı, cinsiyet, diyabet tipi, insülin kullanımı, sigara kullanımı, medeni durum, yaşanılan yer, eğitim durumu, COVID-19 geçirme öyküsü, yakınlarından birinin COVID-19 geçirmesi ve yakınlarından birini COVID-19 nedeniyle kaybetmesi açısından fark yoktu. Herhangi bir zamanda influenza aşısı olma oranı aşılanmamış grupta aşılanmış gruba göre anlamlı olarak daha düşüktü (%7,7'ye karşı %26,1, p=0,047). Sonuç: Diyabetik hastalarımızın COVID-19 aşılanma oranları il genelinden yüksek ve Türkiye geneli ile aynıydı ve bu durum demografik, sosyal ve bazı bireysel özelliklerden bağımsızdı. Diyabetik popülasyonda aşı ile önlenebilir hastalıkların ciddi sonuçları hakkında çeşitli ortamlarda daha fazla destek ve bilgi sağlanması, COVID-19'da olduğu gibi, önerilen diğer aşıların da uygulanma oranlarını artırabilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]