•Amaç: Araştırmanın amacı, ekonomiye ve toplum sağlığına pozitif katkıları olan kilnik eczacılık hizmetleri hakkında, hekimlerin bilgi ve tutumlarıni ortaya koymak ve hastane hizmetlerinde klinik eczacılığa dikkat çekmektir. • Materyal ye Metod: Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesinin klinik dallarında görev yapan ögretim elemanı ve yardımcılarina, 26 Şubat 2007 tarihinde göziem altında 25 soruluk bir anket uygulanmıştır. İlk seferde ulaşıIamayan hekimlere, 2 Mart 2007 tarihinde tekrar gidilmiştir. • Bulgular: ÇaIişmada 487 hekimin 141'ine (%28,95) ulaşılabiImiştir. Poliklinik veya hasta vizitinde olmaları onlara ulaşımı güçleştimıştir. Ulaşılabilen 141 hekilerin 5l'i (%36,2) kadın, 90'ı (%63,8) erkektir. Ankete kaulanların 84'ü (%59,6) araştırma görevlisidir. Anketin yapıldığı tarihierde hekimlerin 15'inin (%10,8) idari görevi bulunmaktadır. Hekimlerin tıp fakültesi öğretim elemanı olarak hizmet yılı ortalaması 6,39±6,82 yıldır (min 2 ay, mak 30 yıl). İlaç bilgisinin yeterli düzeyde olduğu önermesine 56 (%40) kişi kararsız olarak yanıt vermiştir. Ankete katılanlardan yalnızca 1 kişi hastanenin ilaçla ilgili bir komisyonunda görevi olduğunu belirtmiştir. Hekimlerin ilaç bilgilerini yenilerne kaynaklarından "ders kitapları" en öncelikli ilaç yenileme kaynaği olarak tanımlanmıştır (n=122). • Sonuç: Hekimler, ilaçla ilgili bilgilerinin yeterliliıi konusunda kararsızdırlar. Genel olarak, klinik eczacilarin yataklı tedavi hizmetlerinde etkili olabilecekierini düşünmektedirIer. Buna karşın klinik eczacıların istihdam edilmeleri konusunda kararsiz bir tutum sergilemektedirler. Klinik eczacıların yataklı tedavi hizmetinin içindeki išlevi hekimlere daha iyi anlatılmalıdir. Bu amaçla klinik eczacılık eğitimi veren kurumlar, eczacılık meslek örgütleri ye hastanelerin insan kaynakları binimlerinin eşgüdümüyle gerekli bilgilendirme ye tanıtım çalışmalarını yapabilirler. [ABSTRACT FROM AUTHOR]