Şarbon, esas olarak ot yiyen hayvanların hastalığı olup insanlara enfekte hayvanlardan bulaşan bir zoonozdur. Gelişmiş toplumlarda enfeksiyon kontrol edilmiş olmasına rağmen, gelişmekte olan tarım toplumlarında hâlâ yaygın olarak görülmekte, zaman zaman zooepidemilere neden olmaktadır. Ülkemizde 2007-2019 yılları arasında Sağlık Bakanlığı'na toplam 1.744 insan şarbonu bildirimi yapılmıştır ve bunlardan 10'u ölümle sonuçlanmıştır. Olguların hepsinin tarımsal kaynaklı olduğu kayıtlara geçmiştir. Ülkemizde insan şarbonu bildirimlerinin yıllar içerisinde azaldığı ve son yıllarda bir yılda bildirilen insan şarbonu vakalarının 100'ün altına düştüğü, vakaların temmuz ve kasım ayları arasında en sık geliştiği, en fazla vaka bildiriminin Kars, Sivas, Ankara, Muş, Erzurum ve Hakkari'den yapıldığı görülmektedir. Hayvanlarda şarbonun mevsimsel dağılımına bakıldığında 2007-2019 yılları arasında kaydedilen 1.333 vakanın 544'üne yaz mevsiminde rastlanırken, bunu 412 vaka ile sonbahar, 196 vaka ile kış ve 181 vaka ile ilkbahar izlemiştir. Bu durum, ülkemizde yaz aylarında artan yaylacılık aktivitesine paralel olarak hayvan hareketlerinin artması ve daha fazla duyarlı hayvanın merayla buluşmasının bir yansıması olarak düşünülebilir. Ayrıca toprak kökenli olan şarbonun yaz ve sonbahar aylarında daha fazla gözlenmesi, bu mevsimlerde yapılan tarım hasadını takiben arazilerin hayvanlar için otlak alanlarını oluşturması ve etken sporların bu alanlardan daha yoğun alınmasının bir yansıması olarak düşünülebilir. Mevcut veriler değerlendirilecek olursa hayvan şarbon vaka sayısı/insan şarbonu vaka sayısı 8.320/1744): 4.8 olarak görülmektedir. Ülkemizden bildirilen hayvan şarbonu olgularının büyük çoğunluğunu sığır şarbonu oluştururken bunu sırasıyla koyun, keçi ve tek tırnaklılar takip etmektedir. Sonuç olarak; ülkemizde insan vaka sayısının hayvan vaka sayısından az olması, şarbon hastalığına karşı etkin bir mücadelenin olduğunu göstermektedir. Şarbon olgusu geliştiğinde yeterli koruma ve kontrol önlemlerinin alınmadığı yerlerde bir hayvan vakasına karşılık yaklaşık 8-10 insan vakası olması muhtemeldir. Özellikle 2016 yılından itibaren insan/hayvan vaka oranları 0.04'e düşmüştür. İnsan vaka sayısında yıllar itibari ile azalma olmasına rağmen hayvan olgularında ise son üç yıl içerisinde önemli oranda artış olduğu görülmektedir. Bu durum ülkemizde hâlâ şarbonun önemli bir hastalık olduğunu ve varlığını devam ettirdiğini, insan ve hayvan sağlığını tehdit etmekte olduğunu ve etkin mücadele yöntemlerinde sürekliliğin ve sürdürülebilir mücadele yöntemlerinin devam ettirilmesi gerektiğini göstermektedir. İyi bir sürveyans ile elde edilen verilerin analiz edilmesi, karşılaştırılması ve elde edilen bilgilerin otoriteler arasında zamanında paylaşılması gerekmektedir. Veteriner ve Sağlık teşkilatları arasında rutin bilgi paylaşımı ve ortak hareket etmekle vakalara zamanında müdahale edilerek, enfeksiyon odakları kontrol altına alınabilir. Şarbonla mücadelede bütün paydaşların ortaklaşa ve çok yönlü mücadele programları geliştirmeleri ve uygulamaları önem taşımaktadır. İnsan ve hayvan şarbon olgularında azalmanın bu konuda bilimsel çalışmaların devam ettirilmesi ve toplumsal farkındalık oluşturulması ile başarılabileceği düşünülmektedir. Bu rapor; Türkiye Zoonotik Hastalıklar Milli Komitesinin Şarbon Alt Kurulu tarafından hazırlanmıştır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]