Wprowadzenie: Do oceny ciężkości przebiegu sepsy oraz wstrząsu septycznego (WS) wykorzystuje się wiele markerów biochemicznych, jednak żaden z nich nie ma wysokiej czułości w przewidywaniu następstw klinicznych. Cel pracy: Określenie przydatności zmian stężeń w surowicy białka C-reaktywnego, presepsyny, białka szoku cieplnego 27 (HSP27) oraz ilorazu liczby neurocytów i limfocytów w rokowaniu chorych ze WS leczonych na oddziale intensywnej terapii. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 37 wyselekcjonowanych dorosłych pacjentów ze WS. Oceny stężenia biochemicznych markerów w surowicy dokonywano w momencie przyjęcia pacjenta na oddział oraz codziennie przez kolejne 4 dni (odpowiednio punkty czasowe T0, T1, T2, T3 i T4). Śmiertelności pacjentów określono po 28 dniach od przyjęcia. Pacjentów podzielono według wskaźnika śmiertelności na grupy osób, które przeżyły oraz zmarły. Analizie poddano różnice stężeń biomarkerów między punktami czasowymi T0 i T4. Wyniki: Średnia wartość punktacji SOFA w dniu przyjęcia wyniosła 11,7 ±2,7, a skali APACHE II 29,9 ±6,85. W czasie obserwacji zmarło 9 pacjentów. Jednoczynnikowa analiza logistyczna wykazała, że zmiany stężeń między czasem T0 i T4 presepsyny, prokalcytoniny i HSP27 były powiązane z rokowaniem pacjentów ze WS. Wieloczynnikowa analiza Coxa wykazała, że jedynym niezależnym czynnikiem korzystnego rokowania u pacjentów ze WS był wzrost stężenia HSP27 w czasie T4. Pole powierzchni pod krzywą ROC dla HSP27 wynosiło 0,785. Analiza Kaplana-Meiera wykazała, że śmiertelność była mniejsza (p = 0,014) u pacjentów, u których wystąpił wzrost stężenia HSP27 w T4, w porównaniu z tymi, u których poziom HSP27 w surowicy nie zwiększył się. Wnioski: Wzrost stężenia HSP27 w surowicy w czwartym dniu jest korzystnym czynnikiem rokowniczym u pacjentów ze WS. [ABSTRACT FROM AUTHOR]