Amaç: Bu çalışmanın amacı yoğun bakımda çalışan doktorlarımızın yurt dışı tecrübelerini değerlendirmek ve gidemeyen doktorlarımızın nedenlerini ve hangi konuda destek istediklerini öğrenmektir. Gereç ve Yöntem: Bu araştırma için önceden oluşturulan anket, yoğun bakımda çalışan doktorlara internet yoluyla ulaştırılmıştır. Anket üç ana kısımdan oluşmaktadır. Birinci bölümde sosyodemografik özellikler, ikinci bölümde yurt dışı tecrübesi olan hekimlerimizin ne kadar süreyle, nereye gittikleri, merkezi nasıl seçtikleri, kabul aşamasında nereden destek aldıkları, üçüncü bölümde yurt dışı tecrübesi olmayan hekimlerimizin gidememe nedenleri, hangi konuda yurt dışı merkezde mesleki tecrübe edinmek istedikleri ve bu konuda nasıl destek bekledikleri sorulmuştur. Bulgular: Yüz elli altı katılımcının %31,4’ü mesleki yurt dışı tecrübesi yaşamıştı. Gidenlerin %55’i merkezi kendi çabaları ile bulduğunu ve çok azı (13 kişi, %26) kabul aşamasında çalıştığı kurumdaki eğitim/idari birimden destek aldığını beyan etti. Akademik unvanlı hekimlerimizde yabancı dil seviyesi ve yurt dışı eğitime verilen önem oldukça yüksekti. Makale okuma sıklığının yalnızca meslekteki süreyle korelasyon gösterdiği saptandı. Gidemeyen hekimlerimizde en sık neden gidilecek klinik/burs programı bulamamak/haberdar olamamak (%63,5) ve konaklama/yaşama ücretlerinin yüksekliği (%48,4) karşımıza çıktı. Sonuç: Mesleki yurt dışı tecrübesinin hekimlerimize ve sağlık sistemimize katkısı yüksektir. Gidemeyen hekimlerimiz için en büyük engel, gidilecek merkez/klinik bulamamaktır. Bağlı oldukları kurum/derneklerin bu konuda destek olabileceği düşüncesindeyiz. [ABSTRACT FROM AUTHOR]