Wprowadzenie: Aktywność fizyczna jest istotnym czynnikiem środowiskowym wpływającym na przebudowę i metabolizm szkieletu. Tkanka kostna reaguje efektywniej na obciążenie dynamiczne niż statyczne, a maksymalny efekt osiąga się przy ćwiczeniach oporowych w obciążeniu masą własnego ciała. Siatkarze są odpowiednią grupą do badań spośród sportowców nad wpływem obciążenia dynamicznego na różne części szkieletu. Cel pracy: Porównanie całkowitej i regionalnej gęstości (BMD) i zawartości (BMC) mineralnej kości oraz składu tkanek miękkich - masy tkanki tłuszczowej (MBF) i beztłuszczowej (LBM) pomiędzy siatkarzami a mężczyznami nieaktywnymi fizycznie. Ocenie poddano także zależności pomiędzy wybranymi parametrami z badania metodą dwuwiązkowej absorpcjometrii rentgenowskiej (DXA) dla kończyn górnych a siłą mięśni działających na stawy ramienne. Materiał i metody: Badaniami objęto grupę 40 mężczyzn (20 siatkarzy i 20 nieaktywnych fizycznie mężczyzn) w wieku od 20 do 25 lat. Badania składu ciała wykonywano metodą DXA aparatem Lunar iDXA. Do oceny siły grup mięśniowych działających na staw ramienny w warunkach statyki posłużył ręczny dynamometr IDO Isometer. Wyniki: Wyższą wartość parametrów BMD i BMC w większości poddanych ocenie części ciała wykazano w grupie siatkarzy. Nie stwierdzono obecności statystycznie istotnych różnic pomiędzy MBF u osób z grupy siatkarzy i kontrolnej dla większości parametrów, z wyjątkiem tułowia (p = 0,045). W grupie siatkarzy zaobserwowano istotnie większą wartość procentową LBM dla parametrów kończyn dolnych, tułowia oraz ogółem. Potwierdzono obecność statystycznie istotnej dodatniej, liniowej zależności w kończynach górnych pomiędzy momentem sił wybranych grup mięśniowych a BMD, BMC i LBM. Wnioski: Nasze badania podkreślają znaczenie sił uderzenia działających na szkielet oraz systematycznego rozwoju siły mięśni w celu zwiększenia wartości parametrów BMD i BMC. [ABSTRACT FROM AUTHOR]