Wstęp. Zespół May-Thurnera koresponduje z anatomicznie istotnym uciskiem lewej żyły biodrowej wspólnej przez prawą tętnicę biodrową wspólną. Sytuacja ta w połączeniu ze zmianami wewnątrz światła żył może prowadzić do klinicznie objawowej obturacji odpływu żylnego. U pacjentów z taką patologią mogą występować objawy nadciśnienia żylnego oraz zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych. W większości przypadków MTS obserwuje się statyczny i ciągły ucisk, który może prowadzić do powstania miejscowego przerostu błony wewnętrznej („ostrogi”) w świetle naczynia. Według piśmiennictwa wśród czynników mogących wpływać na stopień ucisku żyły biodrowej można wymienić zwyrodnienie odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz biorąc pod uwagę warunki anatomiczne rozwidlenia aorty inne, niezwyrodnieniowe zmiany tego odcinka. Cel pracy. Celem pracy było wykazanie częstości występowania ucisku lewej żyły biodrowej wspólnej u młodych i zdrowych osób oraz ocena nasilenia ucisku lewej żyły biodrowej wywołanego hiperlordozą lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w grupie 207 ochotników obu płci w wieku 21-27 lat. Za pomocą badania ultrasonograficznego oceniano średnicę prawej żyły biodrowej wspólnej oraz średnicę lewej żyły biodrowej wspólnej w okolicy możliwego ucisku przez prawą tętnicę biodrową. U wszystkich pacjentów pomiar wykonywano w pozycji leżącej oraz w pozycji wywołanej hiperlordozy lędźwiowej. U wszystkich pacjentów badano obecność objawów i oznaki przewlekłej choroby żylnej podudzi. Wyniki. W całej badanej grupie średnia przednio-tylna średnica prawej żyły biodrowej wspólnej w standardowym ułożeniu na plecach wynosiła 5,71 mm (±0,6 mm). W tej grupie średnia średnica lewej żyły biodrowej wspólnej w prawidłowej pozycji leżącej wynosiła 4,87 mm (±0,6 mm), pozostając w zakresie 3.8-6.2 mm. W większości przypadków różnica pomiędzy średnicą żyły biodrowej lewej i żyły biodrowej wspólnej mierzonej w miejscu przecięcia prawej tętnicy biodrowej nie przekraczała 20%. U 15,9% badanych różnica średnicy żyły biodrowej prawej i lewej wahała się w granicach 20-30%, a tylko u 2,41% stwierdzono różnicę średnicy powyżej 30% (w żadnym przypadku zwężenie nie przekraczało 40% średnicy żyły). Poszukując wpływu prowokowanej pozycji hiperlordozy na redukcję średnicy żyły biodrowej lewej, zaobserwowano zmiany wymiaru średnicy naczynia w zakresie 21-30% u 15,9% i ponad 30% u 2,4% badanych. Obecność hiperlordozy była również odpowiedzialna za przesunięcie wartości pomiarów średnicy żyły biodrowej lewej w kierunku wartości niższych -- u 36,2% pacjentów stwierdzono średnicę żyły biodrowej lewej poniżej 4 mm, w tym 1,9% osoby o średnicy nieprzekraczającej 3 mm. W analizie nie stwierdzono istotnej statystycznie korelacji między występowaniem zgłaszanych objawów przewlekłej choroby żylnej w kończynie dolnej lewej a obserwowanym zmniejszeniem średnicy między żyłą biodrową prawą i lewą w populacji badanych młodych osób. Wnioski. Widoczny w badaniach i uwarunkowany anatomicznie ucisk żyły biodrowej wspólnej lewej jest rozpoznawany przynajmniej u części osób w populacji młodych ludzi. Wpływ hiperlordozy lędźwiowej na średnicę lewej żyły biodrowej wspólnej sugeruje, że u osób zdrowych nieprawidłowa pozycja kręgosłupa może również sprzyjać wystąpieniu ucisku lewej żyły biodrowej. Potrzebne są dalsze badania, aby ocenić wpływ powyższych obserwacji na potencjalne zaburzenia odpływu krwi z kończyn dolnych. [ABSTRACT FROM AUTHOR]