Cel pracy: Wykazanie różnic w przygotowaniu pacjenta do wszczepienia naczyniowej protezy vs. stentgraftu w leczeniu tętniaka aorty brzusznej, ocena liczby zdarzeń niepożądanych, porównanie subiektywnej oceny jakości życia w okresie okołooperacyjnym w skali VAS oraz poziomu bólu. Materiał i metody: Spośród 226 chorych leczonych 1 kwietnia - 31 grudnia 2014 r. w Klinice Chirurgii Ogólnej, Naczyń, Angiologii i Flebologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego kryteria kwalifikacyjne spełniało 146 osób. Do operacji zakwalifikowano 85 osób, do implantacji stentgraftu 61 osób. Zabieg chirurgiczny wykonywano w znieczuleniu ogólnym, implantację w znieczuleniu miejscowym z sedacją dożylną. Pacjentów podzielono na dwie grupy: gr. 1 - pacjenci operowani, gr. 2 - pacjenci leczeni wewnątrznaczyniowo. Grupę 1 podzielono na dwie podgrupy: gr. 1 A - proteza aortalno--aortalna (n = 49), gr. 1 B - proteza aortalno-dwubiodrowa (n = 36). Wyniki: U pacjentów po operacji stwierdzono znacznie dłuższy czas pobytu na OIOM, znamiennie wyższą średnią utratę krwi, podczas gdy spadek poziomu Hb i płytek krwi był jednakowy w obu grupach. U siedmiu pacjentów zaobserwowano powikłania gojenia rany: u ośmiu pacjentów odleżyny I i II st., u jednego III stopnia. Wnioski: Odnotowano krótszy pobyt w szpitalu pacjentów po wszczepieniu stentgraftu. W obu grupach zaobserwowano jednakowy spadek poziomu Hb i wzrost leukocytozy. Chorzy po operacji skarżyli się na wyższy poziom bólu. W obu grupach zauważono jednakowy wzrost subiektywnej oceny jakości życia. [ABSTRACT FROM AUTHOR]