Пред читаоцима су резултати вишегодишњег истраживања о српским средњовековним манастирима. Предмет истраживања су манастири који су деловали на простору српске средњовековне државе и поједини светогорски манастири, о којима су се као ктитори старали српски владари и који су располагали поседима на простору средњовековне Србије. Епископска и митрополитска седишта, као и њихова епархијска властелинства нису овде обихвађена, а разлози леже дубље у црквеној организацији и чињеници да у таквим црквама нису изражена ктиторска права, док се структура прихода и расхода разликује од манастирске. Фокус целокупног истраживања је на економским аспектима. Манастирска властелинства и људи на њима сагледани су као производни ресурс. Посебно су размотрене привредне делатности које су подстицане и развијане на црквениом поседима. Сагледавање економике средњег века, посебно односа између приозводње и потрошње, било је посебно изазован део истраживања, с обзиром на ограниченост изворног материјала, као и оскудност научних радова из ове области, посебно у домаћој историографији. Надам се да ће ова књига омогућити читаоцима да сагледају положај српских манастира у средњовековном феудалном друштву. Такође, да ће пружити прегледан и садржајан приказ манастирских властелинстава уопште. Коначно, да ће овај рад подстаћи нова истраживања средњовековних економских прилика, како на црквеним тако и на световним доменима.