Digitalisering er blitt et moteord, og kan forstås som å implementere gamle prosesser og prosedyrer i digital form. Hvorfor gjenskape stearinlys i ny teknologi? Hvorfor ikke aktivere helt nye prosesser og dermed skape samfunnsmessige gevinster? Hva er de nye formene for interaksjon, prosesser og evner som teknologien nå til dags muliggjør? To forskere, Tim O'Reilly og Douglas Carl Engelbart, pekte på kollektiv intelligens som svaret, men med to forskjellige tilnærminger. Kan de to måtene bli forent i et generelt prinsipp som vi kan bruke til orientering? Moderne teknologi er et kvantesprang. Selv om trykkpressen markerte en dramatisk forbedring, ble bare samme form for kommunikasjon akselerert. Til forskjell fra tidligere, kan vi i dag koble oss direkte med datamaskiner og gjennom datamaskiner med hverandre. På den måten kan vi samarbeide og tenke sammen, som hjerneceller forbundet i et nettverk. Vi har muligheten til å lage en sosial organisme med internett som et nervesystem. Nå som alle er knyttet til ett nervesystem med uendelig mange koblinger, kan vi bli kollektivt intelligente. Visjonæren Tim O'Reilly, et ikon i Sillicon Valley, forstod at dette nervesystemet hadde åpnet nye dører ved å skape nye forretningsmuligheter med sofistikerte algoritmer og gode tilrettelagte samarbeidsmuligheter. Av den grunn hevdet han at rasjonell bruk av kollektiv visdom er nøkkelen til suksess. Han fant ut at organisasjoner, bedrifter og privatpersoner som overlevde finansboblen dot com, var “Harnessing the collective intelligence”. Amazon gjorde seg spesielt bemerkningsverdig ved å utnytte The Long Tail gjennom kundens selvbetjening, algoritmisk datahåndtering, avansert søkeordoptimalisering og tilbakemelding på folkemengdene, produktrangen og vurderinger. I dag er bedriften trolig verdens mest ekspansive elektroniske IT-selskap grunnlagt av verdens rikeste mann. Ingeniør, oppfinner og en tidlig datamaskin- og internettpioner Douglas Carl Engelbart, så på kollektiv intelligens som evnen til å adressere og håndtere globale utfordringer, som fremstår å være en uønsket “bivirkning” av feil bruk av avansert teknologi. Han ønsket med sitt paradigme å vise veien til å gjøre en betydelig forskjell i måten vi utvikler, integrerer og anvender kunnskap på, hvilket måtte være ulikt det vi har arvet fra fortiden. Engelbart kalte løsningen med å prioritere den kollektive evnen til et distribuert samfunn, for CoDIAK (Concurrent, Development, Integration, Application & Knowledge) - et teknisk nøkkelbegrep for å forstå veien til hans uferdige revolusjon. Allerede i 1951 innså han at vi hadde problemstillinger som øker i kompleksitet og nødvendigheten av å få løst disse. Nå som vi har sammensetningen av interaktiv databehandling og nettverk, mente Engelbart at vi måtte bruke dette nervesystemet ved å spesialisere og organisere kunnskap på en radikal og ny måte. Oppgaven kartlegger resultatet av utviklingen og fremhever rasjonelle måter å bruke internett på, som ikke bare tar i bruk fordelene som trengs, men som også gir muligheten til å bruke disse fordelene til å løse presserende utfordringer.