Agresija je važna sastavnica ljudske prirode i interpersonalnih osnosa i neizbježna sastavnica života općenito, baš kao i patnja. Agresivnost i patnja neraskidivo su povezani: agresivnost često kao posljedicu ima patnju, a patnja je aktivator agresivnog ponašanja. Fenomen agresije važna je tema u psihijatriji i neurobiologiji ali i u filozofiji, sociologiji, psihologiji, teologiji i antropologiji i etologiji. Osim nasilne, aktivne destruktivne motorne akcije, poznati su i drugačiji oblici agresije, tzv. pasivne ili prikrivene agresije. Agresija može biti posljedica ili simptom bolesti ali i reakcija na bolest. Osobe koje u svojoj ličnosti imaju izraženu projektivnost mogu u situaciji bolesti izraziti agresivno ponašanje prema drugima. Takve osobe svoj osjećaj nezadovoljstva, ljutnje i bijesa što ih bolest onesposobljava ili ugrožava, mehanizmom projekcije upućuju na svoju okolinu. Prema Pravilniku o vrstama i načinu primjene mjera prisile prema osobi s težim duševnim smetnjama (NN 16/2015) psihijatrijske ustanove su obvezne donijeti strategiju prevencije nasilja na radnom mjestu i kontinuirano educirati zdravstvene radnike u svrhu ranog prepoznavanja eskalacije, ponašanja bolesnika i stjecanja vještina brzog postupanja u slučaju incidenta. Organiziranje radionice ima za cilj edukaciju iz komunikacijskih vještina i primjene deeskalacijskih tehnika za postupanje u kriznim situacijama. Provodi se obuka i trening osnovnih tehnika samoobrane i tehnike fizičkog sputavanja bolesnika te korištenje sustava za pomoć u kriznim situacija.