Boala Lyme, generată de capușele infectate, afectează anual 300.000 de persoane in SUA și 65.000 persoane in Europa, iar infectările au loc în principal primăvara și vara. Simptomele timpurii, febră, dureri de cap și astenie, pot evolua netratate în altralgii, paralizii faciale, dureri de cap cu rigiditate cervicală, palpitații. În plus, peste 10 - 20% dintre pacienți vor continua să dezvolte în lunile și chiar și anii succesivi infecției altralgii, pierderi de memorie și astenie. Populațiile diverselor continente interacționează permanent cu aceste insecte, iar această interacțiune este măsurată indirect prin evaluarea populației de căpușe existente într-un anumit areal, prevalența patogenului și apariția boreliozei. Boala Lyme cauzată de speciile de bacterii Borrelia burgdorferi sensu lato, este cea mai răspândită infecție determinată de căpușe, înregistrată în emisfera nordică. Diagnosticul acestei infecții începe cu evaluarea clinică a pacientului și este completată de testele de laborator. Ghidurile FDA publicate în 2019 recomandă metodologia ce include două teste; astfel primul test este o analiză imuno-enzimatică (EIA) (se poate înlocui cu un test de imuno-fluorescență), urmat de un test Western immunoblot (WB) în cazul în care primul test este pozitiv sau echivoc. Aceste teste prezintă o serie de inconveniente ceea ce impune dezvoltarea de noi tehnologii proteomice/metabolomice/genomice care pot fi utilizate în testarea etapelor timpurii ale infecției. Borrelia burgdorferi prezintă o serie de proteine care sunt implicate în răspunsul imun al gazdei infectate. Identificarea epitopilor protectivi care pot fi utilizați pentru dezvoltarea de vaccinuri specifice este un pas important în stabilirea măsurilor profilactice care pot reduce incidența acestei infecții răspândite. [ABSTRACT FROM AUTHOR]