Wstęp: Pierwsze doniesienia dotyczące ototoksyczności leków zostały udokumentowane w latach czterdziestych XX wieku. Dane epidemiologiczne wskazują, że zmiany w badanich audiometrycznych mogą dotyczyć od kilku do kilkudziesięciu procent pacjentów przyjmujących leki ototoksyczne. Ototoksyczność objawia się utratą słuchu i / lub zmianami w układzie przedsionkowym. Poznanie mechanizmów odpowiedzialnych za działanie ototoksyczne, jak również ważnych dla organizmu człowieka parametrów fizjologicznych, może być podstawą do opracowania wytycznych dla farmakoterapii. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na skalę i charakter działań niepożądanych leków ototoksycznych. Materiał i metody: Przegląd aktualnej literatury dokonano na podstawie naukowych baz danych: PubMed, ResearchGate, GoogleScholar i Scien- ceDirect. Badania zostały ocenione pod względem założonych kryteriów włączenia, a następnie ocenione pod kątem trafności wewnętrznej i zewnętrznej materiału. Wyniki: Zgodnie z danymi literaturowymi farmakoterapia lekami o udokumentowanym potencjale ototoksycznym może powodować utratę słuchu oraz zmiany w układzie przedsionkowym. W zależności od zastosowanych leków zmiany mogą mieć charakter odwracalny lub nieodwracalny. Zmiany patologiczne obejmują komórki słuchowe w narządzie Cortiego, prążki naczyniowe i oddziałują na potencjały ślimakowe. Działanie leków może powodować zaburzenia w rozwoju psychofizycznym i psychospołecznym, szczególnie istotne dla populacji pediatrycznej. Wnioski: Ototoksyczność leków jest dobrze znaną badaczom przyczyną niedosłuchu ślimakowego. Ze względu na charakter stosowania tych substancji, należy wprowadzić możliwie szeroki program monitorowania działań niepożądanych, w tym również na etapie badań klinicznych. [ABSTRACT FROM AUTHOR]