Cel: Porównanie skuteczności i bezpieczeństwa implantacji stentów uwalniających paklitaksel z polimeru biodegradowalnego (Luc Chopin² stent) i trwałego (Taxus Liberté stent) w żylnych pomostach aortalno-wieńcowych (saphenous vein grafts -- SVGs). Materiał i metody: Do badania włączone zostały kolejne osoby ze stabilną chorobą wieńcową lub ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST, z istotnym zwężeniem odpowiedzialnym za objawy, zlokalizowanym w pomoście aortalno-wieńcowym. Pacjentów randomizowano do leczenia implantacją stentu Luc Chopin² lub Taxus Liberté. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była objętość neointimy oceniana metodą ultrasonografii wewnątrznaczyniowej po 9 miesiącach od implantacji stentu. Drugorzędowy punkt końcowy stanowiła późna utrata światła naczynia w stencie (late loss) w ocenie angiograficznej. Stent Taxus Liberté implantowano u 26 pacjentów, natomiast stent Luc Chopin² u 25 chorych. Wyniki: W trakcie 9-miesięcznej obserwacji nie stwierdzono istotnych różnic w częstości występowania zgonów sercowych (0% vs 8%, p = 0,5) i ponownej rewaskularyzacji (20% vs 4%; p = 0,2). Nie obserwowano istotnej różnicy w objętości neointimy pomiędzy grupą, w której stosowano stent Luc Chopin², a grupą z implantowanym stentem Taxus (15,8 ±14,5 mm³ vs 11,9 ±29,4 mm³; p = 0,1).W przypadku zmian miażdżycowych leczonych implantacją stentu Luc Chopin² późna utrata światła naczynia była większa niż w przypadku implantacji stentów Taxus (0,59 ±0,74 mm vs 0,30 ±0,81 mm; p = 0,015). Wnioski: Implantacja stentów Luc Chopin² uwalniających paklitaksel z biodegradowalnego kopolimeru kwasu mlekowego i glikolowego wydaje się mniej skuteczna w hamowaniu proliferacji neointimy ocenianej angiograficznie w porównaniu ze stentami Taxus Liberté. [ABSTRACT FROM AUTHOR]