Ultimele decade au adus cu sine şi o contribuţie importantă la cunoașterea factorilor de risc ocupaţionali asupra funcţiei de reproducere umană. Reducerea expunerii la acești factori este o preocupare constantă pentru sănătatea publică. În acest articol sunt exemplificate principalele categorii de factori de risc pentru sănătatea mamei și a fătului, alături de efectele descrise la persoanele expuse în timpul activităţii profesionale, precum și posibilităţile de intervenţie pe care le prevede legislaţia actuală din România. Multitudinea de contexte ocupaţionale în care apar acești factori de risc și necesitatea protejării faţă de efectele nocive determină intervenţia medicului de medicina muncii în momentul în care angajata anunţă angajatorului despre existenţa sarcinii. În urma acestei informări, medicul de medicina muncii va analiza împreună cu angajatorul existenţa elementelor din condiţiile de muncă care ar putea avea efecte nedorite asupra femeii însărcinate. Scopul acestei investigaţii este găsirea unor soluţii pentru sistarea expunerii la orice noxă potenţială. Dacă expunerea nu poate fi sistată în întregime, medicul de medicina muncii poate uza de dreptul gravidei la concediu de risc maternal, ca măsură de prevenţie primară. În concluzie, concediul de risc maternal nu este similar cu concediul medical de risc obstetrical sau cu concediul prenatal. Cunoașterea cadrului legislativ și stabilirea unei comunicări eficiente între medicul de medicina muncii, medicul obstetrician și medicul de familie pot contribui la reducerea în ansamblu a riscului maternal. [ABSTRACT FROM AUTHOR]