Kronik hastalıklarda eşlik eden psikiyatrik durumların varlığı, hastalığın yönetimini zorlaştırmaktadır. Çalışmamızda Tip 1 Diyabetli çocuk ve ergenlerde psikiyatrik eştanı durumları ile glisemik kontrol arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçladık. Yöntem: Çalışmamızda hasta sayısına bağlı olarak iyi ve orta kontroller tek grup olarak değerlendirildi, HbA1c düzeyi 8.5 ve altında olan olgular bu gruba dahil edildi. Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği (ÇDÖ), Çocuklarda Anksiyete Tarama Ölçeği (ÇATÖ), Turgay Çocuk ve Ergen Davranış Bozuklukları DSM-IV'e Göre Tarama ve Değerlendirme Ölçeği uygulandı. Olgu ve ebeveynleri KSADS-PL ile değerlendirildi. Çocuk endokrinoloji polikliniğinde takip edilen 778 diyabetik hastadan 8-17 yaşları arasında düzenli takipleri yapılan, ek hastalığı olmayan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 73 olgu psikiyatrik olarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan 73 olgunun 29'u glisemik kontrolü iyi (HbA1c≤8.5 mg/dl), 44'ü glisemik kontrolü kötü (HbA1c> 8.5mg/dl) olarak kabul edildi. Glisemik kontrolü zayıf olan olgularda anne-baba eğitim düzeyi ve gelir düzeyi anlamlı olarak daha düşük, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu, majör depresif bozukluk, sosyal anksiyete bozukluğu ve psikopatoloji oranları anlamlı olarak daha yüksekti. Sonuç: Bu çalışmanın bulguları, glisemik kontrolü etkileyen bir çok faktör olduğunu ve glisemik kontrol ve psikopatolojiler arasında güçlü bir ilişki olduğunu ortaya koymuştur. [ABSTRACT FROM AUTHOR]