O resuscitare cardiopulmonară de calitate este esenţială în cazul unui pacient aflat în stop cardiac. Şansele de supravieţuire şi calitatea ulterioară a vieţii depind de o resuscitare promptă şi calitativă. De mai bine de 40 de ani, pentru orice fel de pacienţi, a fost acceptată la nivel internaţional secvenţa ABC. Deşi prognosticul stopului cardiac survenit în spital s-a îmbunătăţit considerabil în ultimii ani, supravieţuirea este mai mică în cazul stopului cardiac survenit în afara spitalului, mai ales la copii şi sugari. În încercarea de a îmbunătăţi supravieţuirea de după un stop cardiac, începând cu anul 2010, pe baza studiilor publicate după 2000, a fost recomandată o secvenţă CAB la adulţi pentru a reduce timpul până la compresia toracică. Aceasta este în parte susţinută de fapul că, la adulţi, principala cauză a stopului cardiac este boala cardiovasculară. Pentru resuscitarea la naştere este menţinută secvenţa ABC, deşi există controverse cu privire la managementul stopului cardiac în cazul copiilor şi sugarilor. Asociaţia Americană de Cardiologie şi Academia Americană de Pediatrie recomandă utilizarea secvenţei CAB, din motive similare celor din cazul adulţilor. Consiliul European de Resuscitare recomandă menţinerea secvenţei tradiţionale ABC, argumentând că cele mai multe cazuri de stop cardiac sunt cauzate de bolile respiratorii. Acest articol prezintă argumentele pro şi contra ale utilizării celor două opţiuni. Pentru moment, o concluzie logică şi practică ar fi utilizarea secvenţei ABC pentru stopul respirator cu origine respiratorie şi a secvenţei CAB pentru stopul cardiac de origine cardiacă - atât timp cât cauzele pot fi identificate rapid, pe baza statusului pacientului şi a contextului în care a apărut stopul cardiac. [ABSTRACT FROM AUTHOR]