Точноста и повторливоста на резултатите добиени при потенциометриска титрација воглавно зависат од стехиометрискиот однос помеѓу количината на употребениот титрант и количината на примерок што треба да се определи. При оптимизација на методот, треба да се внимава да се прилагоди количината на примерокот за да се обезбеди соодветен волумен на титрант, со цел да се избегне грешка при титрацијата доколку се троши повеќе од 90% од вкупниот волумен на биретата. Во оваа студија прикажан е соодветен пристап за оптимизација на метод за потенциометриска титрација на глицин со 0,1 М перхлорна киселина, проследено со евалуација на мерната неодреденост на резултатите. Резултатите добиени од студијата за валидација на методот (статистичка грешка како параметар за проценка на прецизноста, и пропорционална систематска грешка и дополнителна систематска грешка како параметри за проценка на точноста) беа искористени за проценка на неодреденоста на резултатот од мерењето, користејќи top-down пристап. Споредливи вредности за комбинираната (0,5%) и проширената мерна неодреденост (1,0%), се добиени со примена на два различни пристапи за определување на мерната неодреденост: bottom-up пристап и top-down пристап, користејќи податоци од учеството во меѓу-лабораториски студии. [ABSTRACT FROM AUTHOR]