Osteoporoza, afecțiune epidemică şi cu mare impact socio-economic, este subiectul a numeroase cercetări în ultimele decenii. Numeroase progrese au fost realizate, atât în înțelegerea metabolismului osos normal, a alterărilor care conduc la osteoporoză, cât şi în privința soluțiilor terapeutice. Ştim astăzi că este o boală sistemică ce presupune reducerea masei osoase şi alterarea microarhitecturii normale, consecința acestor modificări fiind creşterea riscului de fractură. Din punct de vedere epidemiologic, principalul grup afectat este cel al femeilor la menopauză, cu pierderea secreției ovariene de estrogeni ca principal mecanism patogenic. Osteoporoza este considerată secundară la pacienții la care se identifică o altă cauză pentru fragilitatea osoasă, în afara menopauzei şi a înaintării în vârstă. Tulburări endocrino-metabolice, afecțiuni inflamatorii, digestive, renale şi hematologice pot fi cauze de osteoporoză. În plus, un mare număr de medicamente, cel mai proeminent exemplu fiind glucocorticoizii, sunt implicate în patogeneza acestei afecțiuni. [ABSTRACT FROM AUTHOR]