Amaç: "Ergen Sağlığı Polikliniğinde" ergenlerin sigara içme davranışına yönelik "Motivasyonel Görüşme" ile yapılan müdahalenin sigara içme davranışı üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya son üç aydır, hergün en az üç sigara içen 32 ergen dahil edilmiştir. Hastalar birer hafta ara ile iki kez, sonrasında ikişer hafta ara ile görüşmeye çağırılmıştır. Her gelişlerinde sigarayı bırakmalarına yardımcı olmak amacıyla motivasyonel görüşme yapılmıştır. Hastalar son görüşmeden üç ay sonra telefonla aranmış ve kendilerine sigara içme davranışları sorulmuştur. Bulgular: Çalışmaya dahil olan ergenlerin yaş ortalaması 16.4±1.0 (minimum:12.0-maksimum:18.0) yıl olup, kızların oranı %47 (n=15)'di. Katılımcıların %28 (n=9)'inde bir kronik hastalık bulunmaktaydı. Ergenlerin, son görüşmeden üç ay sonraki beyanlarına göre, %6.2 (n=2)'si sigarayı bırakmış, %50 (n=16)'si ise azaltmıştır. Ergenlerin sigarayı bırakma veya azaltması ile sigara bırakma görüşmelerine gelme sayısı (p=0.016) ve başlangıçta içilen sigara sayısı (p=0.047) arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Katılımcıların yaşı, sigarayı deneme yaşı ve sigara içilen süre ile sigarayı azaltma arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Kronik hastalığı bulunanlarda, sigara içmeyen ebeveyne sahip olanlarda, kızlarda ve okula devam eden ergenlerde sigarayı azaltanların oranı daha fazla bulunmuştur, ancak aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0.05). Sonuç: Bu çalışma, sigaraya başlanan erken dönemde yapılan müdahalenin ve sigara bırakma görüşmelerine uyumun, ergenlerin sigara içme davranışlarını değiştirebileceğini göstermektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]