Fins avui en dia, l’anàlisi de la freqüentació d’un territori s’ha basat en l’estimació de la seva capacitat de càrrega física. Aquest concepte relaciona el número d’usuaris màxim que poden estar en una zona determinada sense produir danys biològics o físics, tant a curt com a llarg termini. També hi ha mètodes més directes que es basen en recomptes. Aquest treball introdueix el concepte de freqüentació induïda com un nou enfocament per poder analitzar, regular i gestionar, d’una manera més global i exhaustiva la pressió antròpica que rep un espai natural protegit. Alhora de fer aquest tipus d’anàlisis, estudis recents han demostrat que no només s’ha de tenir en compte les singularitats de cada espai natural protegit i la freqüentació in situ que rep en un moment concret, sinó que també s’ha d’examinar la dinàmica socioeconòmica del seu context territorial ja que aquesta indueix i mobilitza els usuaris a freqüentar aquest espai. Per tant, mitjançant una correcta definició dels factors que expliquen aquesta pressió humana sobre el territori, es pot identificar el grau de freqüentació induïda d’un espai de manera complerta. Així, es pot mesurar a una escala local amb dades de freqüentació del espai natural protegit amb l’anàlisi de càmeres del parc, accés a senders, opcions de mobilitat, pàrquings disponibles...etc i també a una escala més territorial, amb dades com el grau d’ocupació turística, les infraestructures de mobilitat, els serveis ofertats, etc,. En aquest treball de final de màster s’ha posat el focus en un territori amb capacitats de satisfer les hipòtesis de partida. Un àmbit comarcal amb vocació turística i amb un espai protegit de molta rellevància: l’Alt Empordà. S’ha fet una aproximació a la freqüentació induïda dels seus dos parcs naturals: el Parc Natural dels Aiguamolls de l’Empordà, com a cas d’anàlisis de freqüentació terrestre i el Parc Natural del cap de Creus, com a cas de freqüentació marítima. Tots dos parcs es troben assetjats pel turisme de masses que els envolta, sobretot, en l’època d’estiu. Per aquest motiu, necessiten una cura i una millora de la gestió i monitoratge de la pressió que reben per tal de preservar-ne la seva qualitat mediambiental. Al mateix temps, són els casos ideals per mesurar aquest fenomen de la freqüentació induïda. Per fer-ho, es realitza una recollida de les dades disponibles tant a nivell de freqüentació in situ dels dos parcs com a escala territorial. Aquesta anàlisi quantitativa es complementa amb l’opinió qualificada, recollida en una sèrie d’entrevistes als actors locals (responsables vinculats a l’administració, el turisme i la conservació) que permeten conèixer i identificar les necessitats i reptes en termes de seguiment de la freqüentació i gestió de la informació. Es conclou que el territori està enfocat a rebre un elevat volum de gent i que, en conseqüència, els dos parcs pateixen una elevada freqüentació. S’identifiquen mancances alhora de gestionar-la i es tanca el treball amb un recull de propostes per millorar la seva gestió i monitoratge. Hasta hoy en día, el análisis de la frecuentación de un territorio se ha basado en la estimación de su capacidad de carga física. Este concepto relaciona el número de usuarios máximo que pueden estar en una zona determinada sin producir daños biológicos o físicos, tanto a corto como largo plazo. También hay métodos más directos que se basan en recuentos. Este trabajo introduce el concepto de frecuentación inducida como un nuevo enfoque para poder analizar, regular y gestionar, de una manera más global y exhaustiva la presión antrópica que recibe un espacio natural protegido. A la vez de hacer este tipo de análisis, estudios recientes han demostrado que no solo se debe tener en cuenta las singularidades de cada espacio natural protegido y la frecuentación in situ que recibe en un momento concreto, sino que también se tiene que examinar la dinámica socioeconómica de su contexto territorial puesto que esta induce y moviliza los usuarios a frecuentar este espacio. Por lo tanto, mediante una correcta definición de los factores que explican esta presión humana sobre el territorio, se puede identificar el grado de frecuentación inducida de un espacio de manera completa. Así, se puede medir en una escala local con datos de frecuentación del espacio natural protegido con el análisis de cámaras del parque, acceso a senderos, opciones de movilidad, parkings disponibles...etc. y también en una escala más territorial, con datos como: el grado de ocupación turística, las infraestructuras de movilidad, los servicios ofrecidos, etc., En este trabajo de final de máster se ha puesto el foco en un territorio con capacidades de satisfacer las hipótesis de partida. Un ámbito comarcal con vocación turística y con un espacio protegido de mucha relevancia: el Alt Empordà. Se ha hecho una aproximación a la frecuentación inducida de sus dos parques naturales: el Parc Natural dels Aiguamolls de l’Empordà, como caso de análisis de frecuentación terrestre y el Parc Natural del cap de Creus, como caso de frecuentación marítima. Ambos parques se encuentran asediados por el turismo de masas que los rodea, sobre todo, en la época de verano. Por este motivo, necesitan una cura y una mejora de la gestión y monitorización de la presión que reciben para preservar su calidad medioambiental. Al mismo tiempo, son los casos ideales para estudiar el fenómeno de la frecuentación inducida. Para hacerlo, se realiza una recogida de los datos disponibles tanto a nivel de frecuentación in situ de los dos parques como a escala territorial. Este análisis cuantitativo se complementa con la opinión cualificada, recogida en una serie de entrevistas a los actores locales (responsables vinculados a la administración, el turismo y la conservación) que permiten conocer e identificar las necesidades y retos en términos de seguimiento de la frecuentación y gestión de la información. Se concluye que el territorio está enfocado a recibir un elevado volumen de gente y que, en consecuencia, los dos parques sufren una elevada frecuentación. Se identifican las principales carencias a la hora de gestionarla y se cierra el trabajo con una agrupación de propuestas para mejorar su gestión y monitorización. To this day, the analysis of the human frequentation of a territory has been based on the estimation of its physical carrying capacity. This concept relates the maximum number of users that can be in a given area without causing biological or physical damage, both in the short and long term. Furthermore, There are more direct methods based on direct user counts. This dissertation introduces the concept of induced frequentation as a new approach to analyze, regulate and manage, in a more global and exhaustive way, the anthropic pressure on a protected natural area. While carrying out this type of analysis, recent studies have shown that it is not only necessary to consider the singularities of each protected natural area and the in situ frequentation it receives at a given time, but also to examine the socio-economic dynamics of its territorial context, since this induces and mobilizes users to frequent this area. Therefore, by correctly defining the factors that explain this human pressure on the territory, it is possible to identify the degree of induced frequentation of a space in a comprehensive manner. Thus, it can be measured on a local scale with data on the frequentation of the protected natural space with the analysis of cameras in the park, access to trails, mobility options, available car parks, etc. and also on a more territorial scale, with data such as: the degree of tourist occupation, mobility infrastructures, services offered, etc. In this master's thesis, the focus has been placed on a territory with the capacity to satisfy the initial hypotheses. A regional area with a tourist vocation and a highly relevant protected area: the Alt Empordà. An approach has been made to the induced frequentation of its two natural parks: the Parc Natural dels Aiguamolls de l'Empordà, as a case of analysis of terrestrial frequentation, and the Parc Natural del Cap de Creus, as a case of maritime frequentation. Both parks are besieged by the mass tourism that surrounds them, especially in the summer season. For this reason, they need a cure and improvement in the management and monitoring of the pressure that these parks receive, in order to preserve their environmental quality. At the same time, they are ideal cases for studying the phenomenon of induced frequentation. In order to study this phenomenon, the available data was collected both at the level of on-site frequentation of the two parks as on a territorial scale. This quantitative analysis is complemented by qualified opinions, collected in a series of interviews with local actors (those in charge of administration, tourism and conservation). This allows us to identify the needs and challenges in terms of monitoring visitor numbers and information management. It is concluded that the territory is designed to receive a high volume of people and that, consequently, the two parks suffer from the high number of visitors. The main shortcomings in terms of management are identified and the thesis closes some suggestions on how to improve their management and monitoring.